Ο ΝΕΚΡΟΣ - DEAD MAN

Ήταν χειμώνας του 1996 στην Αθήνα όταν στον κινηματογράφο ΕΛΛΗ, στην Ακαδημίας, άρχισε να προβάλλεται η νέα ταινία του Τζιμ Τζάρμους «Ο Νεκρός» (DEAD MAN). Πρωταγωνιστής ο Τζόνι Ντέπ. Το ίδιο βράδυ, στη μισογεμάτη αίθουσα, ταξιδέψαμε μαζί με τον «ήρωα - αντιήρωα» στη συμβολική πορεία προς το θάνατο. Ένα ταξίδι που θα κάνουμε όλοι και που, αν είμαστε άξιοι, θα έχουμε αντιληφθεί το εύθραυστο της ύπαρξής μας και την σαθρή, ψεύτικη, σάπια, ηθικοπλαστική κοινωνία. Όπως ο «αντι-ήρωας» που μια σφαίρα εφαπτόμενη στην καρδιά του θα τον σκοτώσει, έτσι και εμείς είμαστε καταδικασμένες σε θάνατο υπάρξεις από την στιγμή της γεννήσεώς μας. Πρόκειται για μια βαθιά μελαγχολική ταινία γυρισμένη, αναπόφευκτα, ασπρόμαυρη. Η μόνη μουσική που ακούγεται είναι η ηλεκτρική κιθάρα του Νηλ Γιάνγκ που τα ξεσπάσματά της είναι σαν μαχαιριές που μπήχνονται στη σάρκα μας. Στο τέλος του έργου μείναμε ακίνητοι, μουδιασμένοι στις θέσεις μας ώσπου έπεσαν οι τελευταίοι τίτλοι και άναψαν τα φώτα της αίθουσας. Στιγμές μεγάλης ηθοποιίας από τον αείμνηστο Ρόμπερτ Μίτσαμ ενώ μια εμφάνιση έκπληξη μας προσφέρει ο Ίγκυ Πόπ.

Αφορμή για αυτή την παρουσίαση της ταινίας είναι η επανέκδοσή της στις 28 Ιουλίου. Δεν ενθουσιάστηκα όταν το έμαθα. Η ταινία είναι για σινεφίλ. Το κοινό των «Πειρατών» και του «Τσάρλυ», που από αυτές τις ταινίες γνώρισε τον Τζόνι Ντέπ, θα «απογοητευτεί» και κάποιοι, που ξενυχτούσαμε μια Παρασκευή του 2001 προσπαθώντας (έπεφτε το σήμα του σταθμού λόγω κακοκαιρίας) να ξαναδούμε την ταινία στην ΕΤ3, δεν θα πάμε σινεμά διότι δεν αντέχουμε την ενόχληση από των νεοελλήνων τα κινητά, την ενόχληση από κάθε είδους βροντοψίθυρο «σχολιασμό» αναμεταξύ τους, την ενόχληση από τις σακούλες των τσίπς, τα ρεψίματα από τα «καταψυχτικά» και εν γένει κάθε είδους ανευλάβεια. Επί τέλους, βρίσκεστε σε μία κηδεία. Σεβασμός στο ΝΕΚΡΟ!