Αναπαράσταση Ναυμαχίας

     Τις τελευταίες ημέρες με ρωτούν, φίλοι και γνωστοί, για το πώς είδα την φετινή Αναπαράσταση της Ναυμαχίας. Τους υποσχέθηκα απάντηση η εισαγωγή της οποίας είναι «δάνειο» και διασκευή αποσπάσματος από το σενάριο της ταινίας «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών».

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Κατανόηση Αναπαράστασης Ναυμαχίας

Για να κατανοήσουμε την Αναπαράσταση της Ναυμαχίας, κάνουμε δύο ερωτήσεις:

1. Πως επιτυγχάνεται ο στόχος;

2. Πόσο σημαντικός είναι αυτός ο στόχος;

Η ερώτηση 1 βαθμολογεί την τελειότητα και  η ερώτηση 2 βαθμολογεί την σημασία. 

Έτσι, καθορίζουμε την Επιτυχία της «Αναπαράστασης της Ναυμαχίας».

Σε σύστημα αξόνων χ, ψ ορίζουμε, την τελειότητα κατά τον άξονα χ και την σημασία κατά τον άξονα ψ. 

Έστω λοιπόν ότι μία χρονιά, η Σημασία βαθμολογήθηκε με 13 και η Τελειότητα με 5. Η Επιτυχία της  «Αναπαράστασης της Ναυμαχίας» εκείνη την χρονιά ήταν 65.

Μια άλλη χρονιά, η Σημασία βαθμολογήθηκε με 11 και η Τελειότητα με 20. Η Επιτυχία της  «Αναπαράστασης της Ναυμαχίας» εκείνη την χρονιά ήταν 220. Το 220 είναι μεγαλύτερο από το 65, άρα (λογική «ράβδος εν γωνία») αυτή είναι και η καλύτερη!

Καθώς έχετε παρακολουθήσει πολλές αναπαραστάσεις, μπορείτε να εξασκηθείτε σε αυτή τη μέθοδο και αφού η ικανότητά σας σε αξιολογήσεις θα αυξηθεί, θα είστε θέση να απολαύσετε καλύτερα την εκδήλωση κάθε χρόνο.

«Excrement»! Περιττώματα! Φώναξε ο καθ. Κήτιγκ και ζήτησε από τους μαθητές να σκίσουν τις παραπάνω σελίδες.

-------------------------------------------------------------------------------------------

     Στην τέχνη δεν υπάρχει ωραιόμετρο. Δεν υπάρχει ηθοποιόμετρο, σκηνοθετόμετρο, σεναριογραφόμετρο, ταλεντόμετρο κλπ.

     Σε μια καλλιτεχνική εκδήλωση, ο θεατής βλέπει το «έκθετο» που διαρκεί μία, μιάμιση ή και δύο ώρες αλλά δεν μπορεί να ξέρει πόσες εκατοντάδες ώρες προετοιμασίας χρειάστηκαν. Κανείς δημιουργός και κανείς συντελεστής δεν συμμετέχει χωρίς μόχθο.

     Στην τέχνη, το να ζητάμε την γνώμη του «ειδικού» σημαίνει ότι δεν εμπιστευόμαστε το προσωπικό σύστημα πρόσληψης, επεξεργασίας και εναπόθεσης των δεδομένων στην ψυχή μας.

    Είμαστε ανασφαλείς και αναζητούμε μέσα από την γνώμη του «ειδικού» και απαιτούμε, υποσυνείδητα, μια απάντηση «ταύτισης» με την ήδη σχηματισμένη πεποίθησή μας για να «νοιώσουμε καλά».

     Στην επαρχία, όπου ζω τα τελευταία 14 χρόνια, διαπίστωσα πως χρησιμοποιείται ένα «αλάνθαστο» κριτήριο. Ψήφισα τον δήμαρχο; Μου αρέσουν όλες οι εκδηλώσεις. Δεν ψήφισα τον δήμαρχο; Δεν μου αρέσει καμία εκδήλωση. «Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει».

     Η τέχνη εκθέτει το παραγόμενο έργο της σε κοινή θέα. Το αφήνει Έκθετο. Και κάθε τι Έκθετο, είναι εκεί έξω μόνο του και ανυπεράσπιστο. Έκθετο σε αυτιά και μάτια και μετά στο πληκτρολόγιο. Δεν μπορεί να μιλήσει. Μίλησε. Δεν μπορεί να ζητήσει βοήθεια. Βοήθησε. Δεν μπορεί να δακρύσει. Συγκίνησε. Δεν μπορεί να χαρεί. Σκόρπισε χαρά.