Master & Commander

     Πολλά γεγονότα, άγνωστο πως, πυροδοτούν μια εσωτερική ανάγκη μου για κάποιον διαφορετικό «σχολιασμό» απ’ ότι κάνουν οι επαγγελματίες του είδους (δημοσιογράφοι, πολιτικοί, καθηγητές, ειδικοί κλπ.) Ενώ χθες βράδυ παρακολουθούσα το «βραχυκύκλωμα» της Εθνικής Βραζιλίας και τον «γουρουνίσιο θάνατό» της από τους Γερμανούς κι έλεγα, ίσως γράψω κάτι για το ματς (ποιο ματς;), σήμερα το πρωί διάβασα για τις απεργιακές κινητοποιήσεις νοσοκομειακών γιατρών (Τετάρτη 9 Ιουλίου). Πάμε λοιπόν:  

     Στην εντυπωσιακή κινηματογραφική ταινία Master & Commander, που γυρίστηκε το 2003 και διαδραματίζεται στο 1805, ο γιατρός Stephen Maturin του βρετανικού πολεμικού ιστιοφόρου τραυματίζεται από σφαίρα στην κοιλιακή χώρα. Η κατάστασή του είναι επείγουσα και πρέπει να χειρουργηθεί. Τα προβλήματα είναι ότι, η εγχείρηση πρέπει να γίνει στη στεριά και πρέπει να την κάνει χειρουργός, που δεν υπάρχει άλλος πλην του ιδίου!

    Με εντολή του καπετάνιου Jack Aubrey αποβιβάζονται στα νησιά Galapagos και ετοιμάζουν ένα χειρουργικό αντίσκηνο. Την αφαίρεση της σφαίρας θα κάνει, χωρίς αναισθησία, ο ίδιος ο γιατρός με την βοήθεια δύο μελών του πληρώματος και ενός καθρέφτη.

Οι σκηνές του χειρουργείου κρατούν σε εγρήγορση και καθηλώνουν τον θεατή, αναδύοντας αγωνία και ένταση χάρις στην σφιχτή και αποτελεσματική σκηνοθεσία του Peter Weir.

    Από την μυθοπλασία του σινεμά, ας περάσουμε τώρα και στην βιογραφία του Ρώσου γιατρού Leonind Rogozov.

     Ο Ρογκοζόφ ήταν ο μοναδικός γιατρός της σοβιετικής ερευνητικής αποστολής, αποτελούμενη από άλλους 13 επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων, στο σταθμό Novolazarevkaya της παγωμένης Σιβηρίας το 1961. Τα ξημερώματα της 29ης Απριλίου ο Ρογκοζόφ ξύπνησε με φρικτούς πόνους. Ζαλιζόταν, είχε πυρετό, αργότερα εμετούς, όλα τα συμπτώματα της Οξείας Σκωληκοειδίτιδας. Η μόνη λύση ήταν να χειρουργηθεί.

     Όμως, ο αποκλεισμένος από τον παγετό σταθμός βρισκόταν 1.600 χλμ. μακριά από την πλησιέστερη μονάδα υγείας, η εξωτερική θερμοκρασία ήταν -60 oC και η χιονοθύελλα που επικρατούσε θα συνεχιζόταν για τουλάχιστον 10 ημέρες ακόμα κάνοντας αδύνατη την προσέγγιση ελικοπτέρου για την αεροδιακομιδή.

     Το βράδυ ο Ρογκοζόφ λιποθύμησε και τα πρώτα σημάδια της περιτονίτιδας είχαν εμφανιστεί. Ο θάνατος ήταν κοντά. Μόλις συνήλθε πήρε την απόφαση να χειρουργηθεί μόνος του. 

     Με έναν επιστήμονα ως εργαλειοδότη και έναν άλλο που θα κρατούσε έναν καθρέφτη, κατάφερε να αφαιρέσει την σκωληκοειδή απόφυση, χορήγησε αντιβιωτικά στην περιτοναϊκή κοιλότητα και αφού έραψε την τομή, αποκοιμήθηκε εξαντλημένος.

     Η εγχείρηση είχε πετύχει. Τις επόμενες ημέρες η περιτονίτιδα εξαφανίστηκε, ο πυρετός έπεσε και ο Ρογκοζόφ επανήλθε πλήρως μετά από 10 ημέρες.

 

     Για την πράξη του αυτή, που θρυλείται ακόμη από τον ρωσικό λαό, τιμήθηκε με το Ερυθρό Μετάλλιο Εργασίας που αποδιδόταν για σπουδαίες πράξεις υπέρ του Σοβιετικού κράτους και του λαού στους τομείς της παραγωγής, της επιστήμης, του πολιτισμού, της λογοτεχνίας, των τεχνών, της εκπαίδευσης και της υγείας.